الف. فارسی
آموزگار، ژاله و تفضلی، احمد. (1373). زبان پهلوی ادبیات و دستور آن. تهران: معین.
ابوالقاسمی، محسن. (1381). تاریخ زبان فارسی. تهران: سمت.
ابوالقاسمی، محسن. (1380). دستور تاریخی زبان فارسی. تهران: سمت.
ثمره، یدالله. (1355). پارهای از ویژگیهای دستوری گویش دری، گونهی زیدآبادی. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، جشننامهی دکتر محمد مقدم، 23 (4)، 77-51.
حاجیانی، فرخ. (1381). بررسی توصیفی، تطبیقی و ریشهشناختی گویش دشتی. پایاننامهی چاپ نشدهی دکتری فرهنگ و زبانهای باستانی، تهران: دانشگاه تهران.
راستار گویوا.، د. س. (1347). دستور زبان فارسی میانه. ترجمهی ولیالله شادان، تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
سهیلی، ابوالقاسم. (1358). تطابق فعل و مفعول در گویشهای ایرانی. مجلهی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تربیتمعلم، (5)، 85-74.
صادقی، علیاشرف. (1357). تکوین زبان فارسی. تهران: دانشگاه آزاد ایران.
فرهوشی، بهرام. (1349). تحلیل سیستم فعل در لهجهی سدهای. مجلهی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، 10 (2)، 13-1.
فلاحی، محمدهادی. (1383). بررسی زبانشناختی گویش دشتکی. پایاننامهی چاپ نشده کارشناسیارشد، آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان، شیراز: دانشگاه شیراز.
قریب، بدرالزمان. (1367). فعل در زبان سغدی. مجلهی زبانشناسی، 10 (1)، 53-2.
کلباسی، ایران. (1367). ارگاتیو در زبانها و گویشهای ایران. مجلهی زبانشناسی، 5 (2)، 87-70.
وثوقی، محمدباقر. (1369). لار شهری به رنگ خاک، تهران: کلمه.
همایون، همادخت. (1383). گویش کلیمیان یزد. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ب. انگلیسی
Asmussen, Jesp. (1972). Studies in judeo-persian literature. Leiden: Brill.
Bynon, T. (1979). The Ergative Construction in Kurdish. BSOAS, 42 (2), 211-224.
Kamioka, Koji. (1979). Larestani studies (1). Tokyo.
Kamioka, Koji. (1989). Larestani studies (2). Tokyo.
Kent, R.G. (1953). Old persian, grammar: Texts, lexicon, New Haeven.
Lyons, J. (1968). Introduction to theoretical linguistics. Cambridge University Press.
Malčhanova. (1982). Larestanki yezik. Izdatel sva Nauka Moskow.
Zabangirfard, Habib. (2004). A linguistic description of the dialect of ardekan of fars. Unpublished M.A. Thesis, Shiraz University.